Po ich wyjeździe dom wydał się cichy i opuszczony; tego wieczora odczuła to cała trójka zgromadzona w salonie. Arabella, obserwując brata, zauważyła, że często spogląda w stronę krzesła, na którym siadywała Clemency. Wyglądał bardziej mizernie niż zwykle, chociaż za wszelką cenę starał się podtrzymywać wątłą rozmowę.

- Tak - odrzekła głosem, w którym brzmiały łzy. – Ja teŜ cię kocham i

Gdy Clemency i Arabella weszły do salonu, Lysander wstał i lekko się ukłonił. Jednak nie podał jej ręki; wyraźnie było widać, że nie chce, by tu została.
- Wrócę za chwilę - powiedział Mark, patrząc jej głęboko w oczy.
grają w karty i rozmawiają o interesach.
Lizzie. Amy też tam była. Spali razem na łóżku najstarszej
Szczerze mówiąc, nigdy się nad tym nie zastanawiała. Jego
- Dałem słowo Jacksonowi.
być bardziej rozsądnego niż ślub z kobietą, która opiekuje się
- Chodźmy już, panno Stoneham, pobrodzimy razem w strumieniu. - Nachylił się, by rozwiązać buty. Clemency postawiła szklankę i udała się za krzaki.
matki przychodziły do naszej firmy. Jesteś szczera, naturalna, Alli, i dzieci do ciebie
- Zdaje się, że zmierzał w kierunku Abbots Candover - odparła Oriana z niewinną minką.
Rozsądek podpowiedział im, by nie iść przez wioskę, wybrali więc drogę przez pola. Lysander początkowo nie okazywał żadnych objawów słabości, ale po chwili zwolnił kroku.
- Cicho, właśnie nadchodzi!

- Twoi ludzie po raz kolejny wzbudzili wczorajszego wieczoru popłoch w wiosce.
- To akurat nie było zbyt trudne. Alice czuła się bardzo samotna, brakowało jej kobiecego towarzystwa. Ja po prostu wypełniłam lukę. Zachwycam się jej córeczką, wysłuchuję skarg, koję lęki. Książę Jasper jest mi bardzo wdzięczny, że odciążam jego żonę.
Alec wyczuł jej konsternację i poklepał ją po ramieniu.
- A jeśli mu nie uwierzy? Jesteś bezgranicznie naiwna. Może też wdrożyć jakieś
- Chodź do mojego pokoju! – zawołał brunet. Krystian wydął nieco swoje
Mężczyźni najwidoczniej szli za nim i z pewnością nie byli trzeźwi.
by go nie słyszeć. Zatrzymała się po tych słowach. Widział, jak zesztywniała i zwiesiła
biło jak oszalałe.
Niestety, Belli ciągle nie było.
za uprzejmy, zadzierając jednocześnie podbródek.
zamieszkał. Najpierw się prześpi, a potem pośle po Evę, żeby uleczyć zranioną próżność.
- Do diabła z raportem! - Edward poderwał się i wziął ją na ręce. - Zabieram cię stąd.
wstąpili do pokoju muzycznego. Tam ją pierwszy raz pocałował. Czy to wtedy jej życie zaczęło się zmieniać? A może stało się to w dniu, kiedy spacerowali po plaży? Albo już pierwszego wieczoru po jej przyjeździe, gdy przypadkiem spotkali się w ogrodzie...
Prowadząc ją długim korytarzem, myślał o tym, jak dobrze i swobodnie czuł się w jej towarzystwie. I jak chętnie rozmawiał z nią o sprawach, które uważał za osobiste i ważne. Pokój muzyczny znajdował się w drugim skrzydle. Urządzono go w taki sposób, by stanowił wdzięczne tło dla lśniącego, białego fortepianu, który zajmował centralne miejsce sali. W rogu stała pięknie zdobiona harfa, a w przeszklonych gablotach leżały zabytkowe instrumenty, między innymi antyczna lira.
rozejrzeć się dokoła. Ze świecznikiem w ręce okrążyła pokój, podziwiając obrazy starych